عموماً فکر میکنیم که این سوال با سوالات دیگه‌ای مثل “در ده سال آینده خود را کجا میبینید؟” در یک دسته‌بندی قرار میگیرد اما واقعیت این است که به نظر میرسد در وضعیت کنونی جهان، داشتن رکورد دو ماراتن یک شاخص مهم برای سرمایه‌گذار محسوب میشود. چرا؟ دلایل زیادی برای این شاخص وجود خواهد داشت اما قبل از آن نیاز به بررسی دو ماراتن به عنوان یک ورزش داریم. چیزی که یک دونده را در ورزش دو ماراتن به یک قهرمان تبدیل میکند، قدرت بدنی آن نیست که ذهنش است.
ورزشکار حین مسابقه وقتی که تمام اعضا و جوارحش، مغزش را به ارواح طبیه‌اش قسم میدهند که “جان مادرت بس کن!” دقیقاً در همان لحظه تصمیم میگیرد که ادامه دهد! مهم نیست که میزان قندِ خون حین فعالیت شدید بدنی ته کشیده! مهم نیست که ماهیچه‌های چهار سر به گریه افتاده‌‌اند! و مهم نیست ورزشکار در چه رتبه‌ای در بین افراد ماراتن قرار دارد. تنها چیزی که مغز به آن دستور میدهد این است که ادامه بده و تاب بیاور!
همه‌ی ماجرا همین “تاب آوری” است وقتی که تمام شرایط در محیط کسب و کار به شکل کاملا منطقی استدلال بر این دارند که ادامه دادن کسب و کار به هیچ عنوان کار درستی نیست و منطقاً کسب و کار رو به انحطاط است! در این شرایط است که شما به عنوان یک فاندر نیاز به داشتن رکورد مناسب در ماراتن دارید که مغزتان درست در همان شرایط دستور بدهد که ادامه بده، فقط ادامه بده.
عدم قطعیت‌های غیرقابل انکار در وضعیت اقتصادی کشور، عدم دسترسی به امکانات سطح اول دنیا در زمینه‌های مختلف و همینطور (به تازگی) شرایط جدیدِ جنگی پیش آمده در کشور همه حاکی از آن است که داشتن رکورد مناسب در دو ماراتن، یک شاخص واقعاً لازم و پر اهمیت است. اگر کسی در شرایط جنگی کشور بخواهد کسب و کار خود را حفظ کند و بیاید دم از تعادل بین کار و زندگی (Work-life ballance) بزند، احتمالا بسیار زیاد همه ما به جای تفکر به کسب و کار به میزان تابیدگی مغز طرف صحبت میکنیم!
در صورتی که باید کسب و کار را حتی با شرایط جدید و مفهوم تعادل بین کار و جنگ (Work-war ballance) ادامه داد. دقیقاً همانند همان دونده ماراتن که در یک کیلومتر آخر چشمانش خط پایان را مثل نوری در انتهای یک تونل تاریک میبیند. پیشنهاد میکنم مستند “ساخته شده با شجاعت: داستان تاب‌آوری استارتاپ‌های اوکراینی“ را ببینید.
نکته‌ی دیگر در باب اهمیت دونده بودن یک فاندر این است که ورزش در زندگی و کار اهمیت دارد، در شرایط فعلی فقط فعالیت مغز نمیتواند تنها سبب رشد و پیشرفت در کسب و کار باشد، فعالیت بدنی و ورزش به عنوان عامل تقویت مغز و افزایش سلامتی و سطح عملکرد فاندر اهمیت واقعاً زیادی دارد. در اهمیت این نکته به قسمت 175 پادکست طبقه 16 و گفتگوی سهیل علوی و دَن وحدت ارجاع میدهم که برای ورزش نیازی به هزینه نیست و تنها یک جفت کفش کافیست. ما مجبوریم برای رسیدن به اهدافمان و برای رشد کسب و کارمان مثل هر جنبده‌ای که فکرش در خاطرتان خطور کند کار کنیم!
چرا ماراتن؟ دیگر ورزش‌ها چه عیبی دارند؟
واقعیت این است که ماراتن یک ورزش برجسته شامل چهار ویژگی پشتکار، نظم و روتین، قدرت کنترل ذهنی و تطبیق پذیری است که همزمان با هم در آن وجود دارد. هر فعالیت و ورزشی که بتواند این چهار ویژگی را در انسان تقویت کند، میتواند داشتن رکورد در آن اهمیت پیدا کند.
در نهایت فکر میکنم که اگر چند سال پیش برای جذب سرمایه با یک پیچ‌دِک کار تمام میشد و نتیجه سهل الوصول بود، حال در وضعیت جنگیِ فعلی نیاز به یک رکورد درست و حسابی ماراتن برای اثبات توانایی خودمان به سرمایه گذار داریم!
پیشنهاد میکنم که ادبیاتِ خودمانی بین فاندر‌ها و کارآفرینان از این به بعد از مکالمه حول محور جمله “کی بشینیم؟” به جمله “کی بدوئیم؟” تغییر کند!
